Depeche Mode- Νέο άλμπουμ, νέα περιοδεία

Το γνωστό βρετανικό συγκρότημαέρχεται στην Αθήναλίγο μετά την κυκλοφορία του «Sounds Οf Τhe Universe»
Οι Depeche Μode μπορούν να είναι υπερήφανοι για πολλά πράγματα στη σχεδόν 30χρονη καριέρα τους, αλλά αν κάτι τους κάνει ξεχωριστούς στην πληθώρα των ποπ συγκροτημάτων είναι το γεγονός ότι δεν «έβαλαν ποτέ νερό στο κρασί τους» προκειμένου να γίνουν αρεστοί σε μεγαλύτερα ακροατήρια αλλά απεναντίας όσο πιο δύσκολοι και πιο πειραματικοί έγιναν τόσο μεγαλύτερη επιτυχία γνώρισαν.

Το συγκρότημα από το Μπάζιλντον της Αγγλίας έχει ως σήμερα 45 τραγούδια στις υψηλές θέσεις των βρετανικών τσαρτς, Νο. 1 άλμπουμ σε όλον τον κόσμο και, το κυριότερο, έχει καταφέρει με έναν μαγικό τρόπο να κερδίσει τις ΗΠΑ αλλά και να αποτελέσει τον Δούρειο Ιππο για όλα τα ηλεκτροπόπ συγκροτήματα που ακολούθησαν στη συνέχεια, έχοντας πουλήσει συνολικά περί τα 100 εκατ. δίσκους.

Δύο προβλήματα αντιμετώπισαν οι Depeche Μode μέσα στα χρόνια της κυριαρχίας τους που φαίνεται να λύνουν με το δωδέκατο σημερινό άλμπουμ τους «Sounds Οf Τhe Universe». Η αποχώρηση τουΑλαν Γουάιλντερτο 1995, έπειτα από την εξαντλητική περιοδεία για το άλμπουμ «Songs Οf Faith Αnd Devo tion» που έφερε το συγκρότημα στα όρια της διάλυσης, είναι το ένα. Ο Γουάιλντερ ήταν εκείνος που προσέδιδε το σκοτεινό στυλ στις συνθέσεις τουΜάρτιν Γκορκαι εκείνος που φρόντιζε δίπλα στον όποιο παραγωγό να διατηρούν το μουσικό στυλ τους. Το δεύτερο αφορά την εξαντλητική ζωή που βίωναν τα μέλη του τα τελευταία 15 χρόνια, που είχε ως αποτέλεσμα την παραλίγο μοιραία δόση από speedball (συνδυασμός ηρωίνης με κοκαΐνη) του Ντέιβ Γκάαντο 1996, καθώς και την εξάρτηση του Μάρτιν Γκορ από το αλκοόλ, ώστε τελικώς να μην υπάρχει η παραμικρή συνεννόηση μεταξύ τους. Επειτα από τρία άλμπουμ, τα «Ultra», «Εxciter», και «Ρlaying Τhe Αngel», οι Depeche Μode επιχειρούν μια «επιστροφή στο μέλλον» και τα καταφέρνουν. Εφτιαξαν, δηλαδή, 13 νέες συνθέσεις χρησιμοποιώντας παλιά αναλογικά συνθεσάιζερ και drum machines, μπολιάζοντας όμως τις περισσότερες από αυτές με κιθάρες, καταλήγοντας σε μια τέλεια αρμονία του ηλεκτρονικού ήχου που τους καθιέρωσε με τη ροκ αισθητική. Επιπλέον δεν ξεφεύγουν στιχουργικά από τις εμμονές που τους καθιέρωσαν, όπως είναι η λαγνεία, η αμαρτία, ο πειρασμός και αισθητικά το σαδομαζοχιστικό στυλ που τους «φόρεσε» ο γερμανός σκηνοθέτηςΑντον Κόρμπιν. Το κενό του Γουάιλντερ πλέον φαίνεται ότι καλύπτει ο Ντέιβ Γκάαν, ο οποίος, εκτός από εξαιρετικός τραγουδιστής, έχει αποκτήσει και ταλέντο στον τομέα της σύνθεσης με τα χρόνια, έπειτα και από τα δύο σόλο άλμπουμ που κυκλοφόρησε. Ετσι εκεί που ο Γκορ δεν άφηνε κανέναν άλλον να γράψει τραγούδι στο παρελθόν, τώρα μοιράζεται τα φωνητικά και τη σύνθεση των τραγουδιών με τον Γκάαν και λέει χαριτολογώντας:

«Νομίζω ότι σε τεστ στα τυφλά ο κόσμος δύσκολα θα καταλάβαινε ποιος έχει γράψει ποια τραγούδια».

Πρώτο σινγκλ του άλμπουμ είναι ένα τραγούδι που μπορεί στιγμές να θυμίζει την παλιά επιτυχία τους «Μaster Αnd Servant», η δομή του όμως είναι όπως δηλώνουν και οι ίδιοι ό,τι πλησιέστερο στα γκόσπελ έχουν ηχογραφήσει. Το «Wrong» σού κόβει την ανάσα με τον ρυθμό του και τους προσωπικούς στίχους του και σε κερδίζει όλο και περισσότερο, όπως και οι πιο πολλές επιτυχίες των Depeche Μode με τις συνεχόμενες ακροάσεις. Ακόμη όμως πιο σοκαριστικό είναι το βιντεοκλίπ που συνοδεύει το τραγούδι που έχει σκηνοθετήσει οΠάτρικ Ντόουτερς.

Ενα βίαιο φιλμάκι σε ανάποδη κίνηση στο οποίο καθρεφτίζονται τόσο μοναδικά η μοναξιά και η απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το έκτο τραγούδι του άλμπουμ, το «Ιn Sympathy», θα ακολουθήσει τη δική του πορεία στα τσαρτς και σίγουρα θα γίνει ένα από τα τραγούδια που θα ακούγονται πάντα στις συναυλίες τους.

Η νέα περιοδεία τους θα ξεκινήσει στις 6 Μαΐου από το Λουξεμβούργο, για να περάσει στις 12 του μήνα από την Αθήνα και τον γνωστό συναυλιακό χώρο Τerra Vibe στη Μαλακάσα. Αυτή φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτονται την Ελλάδα, όπου βεβαίως έχουν μερικές χιλιάδες από τους φανατικούς θαυμαστές τους σε ολόκληρη την υφήλιο.

«Εχουμε τους πιο τρελούς αλλά και πιο πιστούς θαυμαστές από κάθε άλλο συγκρότημα που ξέρω»,λέει ο Μάρτιν Γκορ. «Ο κόσμος που νομίζει ότι οι Depeche Μode είναι καταθλιπτικοί δεν έχει παρά να έλθει σε μια συναυλία μας και να δει πώς αντιδρά το κοινό».

Οι Depeche Μode εμφανίζονται στις 12 Μαΐου στο Terra Vibe στη Μαλακάσα. Προπώληση εισιτηρίων στo Τicket Ηouse.
Πηγή:www.tovima.gr
Η συνέχεια του άρθρου...

Placebo

Οι Placebo (προφέρεται Πλασίμπο) αποτελούν ένα Βρετανικό ροκ σχήμα. Το όνομά τους σημαίνει «εικονικό φάρμακο».Οι Placebo ιδρύθηκαν από τους Brian Molko (φωνή και κιθάρα) και Stefan Olsdal (μπάσο) όταν αυτοί γνωρίστηκαν τυχαία το 1994. Αν και αρχικά είχαν το όνομα Ashtray Heart, το συγκρότημα σύντομα κατέληξε στο όνομα Placebo.
Αρχικά ο ντράμερ του σχήματος ήταν ο Robert Schultzberg, αλλά αργότερα ο Steve Hewitt πήρε τη θέση του το 1997. Ο τελευταίος ανακοίνωσε , τον Οκτώβριο του 2007, την αποχώρηση του από το συγκρότημα λόγω προσωπικών και μουσικών διαφορών. Οι μεγάλες επιτυχίες τους στην Βρετανία ήταν τα singles «Pure Morning» και «Nancy Boy» φτάνοντας και τα δύο στο top ten. Αργότερα, οι Placebo απέκτησαν μεγάλη φήμη στην Ευρώπη ειδικά με το album Sleeping With Ghosts το 2003, που ήταν μία πιο περιπετειώδης απόπειρα με πειραματισμούς επηρεασμένους από τη χορευτική μουσική και λιγότερο «κλασικό» ήχο κιθάρας, αν και κράτησαν το καθιερωμένο τους ύφος για πολλά τραγούδια, όπως για παράδειγμα το «The Bitter End».

Η συνέχεια του άρθρου...

Pearl Jam

Οι Pearl Jam γεννήθηκαν από τις στάχτες των Mother Love Bone για να γίνουν μία από τις πιο δημοφιλείς Αμερικάνικες μπάντες της δεκαετίας του ΄90...
Μετά το θάνατο του τραγουδιστή Andrew Wood από υπερβολική δόση ηρωίνης, ο κιθαρίστας Stone Gossard και ο μπασίστας Jeff Ament δημιούργησαν μια νέα μπάντα, φέρνοντας επίσης τον Mike McCready στην πρώτη κιθάρα και ηχογραφώντας ένα demo στα ντραμς με τον Matt Cameron των Soundgarden.
Χάρη στο μελλοντικό ντράμερ των Pearl Jam, τον Jack Irons, το demo βρέθηκε στα χέρια ενός 25χρονου surfer από το San Diego με το όνομα Eddie Vedder, που προσκλήθηκε να αναλάβει τα φωνητικά και τους στίχους στην μπάντα (που τότε είχε ονομαστεί Mookie Blaylock από ένα παίκτη του NBA). Μετά από λίγο προστέθηκε και ως μόνιμος ντράμερ ο Dave Krusen, συμπληρώνοντας έτσι τη σύνθεση του συγκροτήματος. Αλλάζοντας το όνομά τους σε Pearl Jam, θα ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους άλμπουμ «Ten» στις αρχές του 1991, αν και δεν επρόκειτο να κυκλοφορήσει μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Στο μεταξύ, η πλειοψηφία της μπάντας εμφανίστηκε στο αφιέρωμα-project για τον Andrew Wood ‘Temple of the Dog’. To «Ten» δεν είχε σημαντικές πωλήσεις μέχρι τις αρχές του 1992, όπου και οι Nirvana έκαναν το εμπορικό ροκ ραδιόφωνο δεκτικό στους εναλλακτικούς ροκ αστέρες. Σύντομα οι Pearl Jam προσπέρασαν τους Nirvana σε πωλήσεις, κάτι που δεν προκάλεσε μεγάλη έκπληξη-οι Pearl Jam αναμείγνυαν επιτυχώς τις σκληρές κιθάρες του stadium rock της δεκαετίας του 70 με το τσαγανό και το θυμό του post punk της δεκαετίας του 80. Τα «Jeremy», «Evenflow» και «Alive», ταίριαζαν τέλεια στους ροκ ραδιοφωνικούς σταθμούς που έψαχναν για νέο αίμα.

Ο Krusen έφυγε από το συγκρότημα σύντομα μετά την κυκλοφορία του «Ten» και αντικαταστάθηκε από τον Dave Abbruzzese. Το κοινό των Pearl Jam συνέχισε να μεγαλώνει κατά τη διάρκεια του 1992, χάρη σε μια σειρά από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές επιτυχίες στο Mtv και από τις επιτυχημένες τους εμφανίσεις στο δεύτερο Lollapalooza και το soundtrack της ταινίας Singles. Παρά το καθεστώς που υπήρχε γύρω από το όνομά τους ως rock n’roll superstars, η μπάντα αρνήθηκε να ενδώσει στους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας. Το συγκρότημα αρνήθηκε να κυκλοφορήσει οποιοδήποτε video ή single από το δεύτερο δίσκο «vs.» του 1993. Παρόλο αυτά, το άλμπουμ έγινε πλατινένιο σε πολλές χώρες, πλασαρίστηκε στην πρώτη θέση και πούλησε σχεδόν ένα εκατομμύριο αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα. Στην Αμερικάνικη περιοδεία τους την άνοιξη του 1994, το συγκρότημα αποφάσισε να μην παίξει στα συμβατικά στάδια, επιλέγοντας μικρότερους χώρους, συμπεριλαμβάνοντας διάφορες συναυλίες σε κολέγια. Το 1994 οι Pearl Jam ακύρωσαν την καλοκαιρινή τους περιοδεία, ισχυριζόμενοι ότι δεν μπορούσαν να κρατήσουν την τιμή του εισιτηρίου κάτω από 20 δολάρια, επειδή η εταιρία Ticketmaster πίεζε τους διοργανωτές να χρεώσουν υψηλότερη τιμή. Η μπάντα πήγε την Ticketmaster στο τμήμα Δικαιοσύνης για αθέμιτες εργασιακές πρακτικές. Κατά τη διάρκεια της διαμάχης τους με την Ticketmaster, ηχογράφησαν ένα νέο άλμπουμ κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού του 1994. Μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ, το γκρουπ απέλυσε τον Dave Abbruzzese, αντικαθιστώντας τον με τον πρώην ντράμερ των Red Hot Chilli Peppers και των Eleven, τον Jack Irons.
Από το Vitalogy ως το World Wide Suicide

To «Vitalogy», το τρίτο άλμπουμ των Pearl Jam, εμφανίστηκε στα τέλη του 1994. Για τις πρώτες δύο εβδομάδες, το άλμπουμ ήταν διαθέσιμο μόνο υπό τη μορφή περιορισμένης έκδοσης βινυλίου, αλλά κατάφερε να φτάσει στο Τοπ 60. Μόλις το Vitalogy κυκλοφόρησε σε cd και κασέτα, σκαρφάλωσε γρήγορα στην κορυφή των charts και έγινε πλατινένιο. Οι Pearl Jam συνέχισαν να μάχονται με την Ticketmaster μέχρι το 1995, αλλά το Τμήμα Δικαιοσύνης τελικά αποφάνθηκε υπέρ του πρακτορείου εισιτηρίων. Στις αρχές του 1995, η μπάντα ηχογράφησε ένα άλμπουμ με τον Neil Young. Στο μεταξύ, ο Eddie Vedder περιόδευσε με τη μπάντα της γυναίκας του Beth, τους Hovercraft, την άνοιξη του 1994, ενώ ο Stone Gossard ίδρυσε μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία. Οι Mad Season, το side project του Mike McCready με τον Layne Staley των Alice in Chains, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, «Above», την άνοιξη του 1995. Αποτελούμενο εξολοκλήρου από τραγούδια του Neil Young, το «Mirror Ball» κυκλοφόρησε το καλοκαίρι κάτω από το όνομα του Young. Αν και ατομικά όλα τα μέλη της μπάντας αναφέρονταν, το όνομα Pearl Jam δεν εμφανίστηκε στο εξώφυλλο λόγω νομικών επιπλοκών. Οι Pearl Jam κυκλοφόρησαν το φθινόπωρο του 1995 ένα single που προέκυψε από τις ηχογραφήσεις, με τον τίτλο «Merkinball» και περιείχε τα τραγούδια «I Got It» και «Long Road».

Στα τέλη του 1996, οι Pearl Jam κυκλοφόρησαν το τέταρτο άλμπουμ τους, «No Code». Αν και το άλμπουμ δέχθηκε θετικές κριτικές και πλασαρίστηκε στην πρώτη θέση, το περίεργο αμάλγαμα ροκ, worldbeat και πειραματισμού δυσαρέστησε μια μεγάλη μερίδα του φανατικού τους κοινού και γρήγορα έπεσε από τα charts. Η παρουσίαση του άλμπουμ βλάφτηκε επίσης και από την ανικανότητα των Pearl Jam να εξαπολύσουν μία μεγάλη περιοδεία, κυρίως λόγω της διαμάχης τους με την Ticketmaster και της απροθυμίας τους να σπαταλήσουν πολλούς μήνες στο δρόμο. Η μπάντα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του 1997 εκτός δημοσιότητας, δουλεύοντας πάνω σε νέο υλικό. Ο Gossard κυκλοφόρησε επίσης το δεύτερο δίσκο με το side project του Brad, με τίτλο «Interiors». Μέχρι το τέλος του χρόνου, οι Pearl Jam είχαν ολοκληρώσει ένα νέο άλμπουμ με πιο hard rock ήχο και με τον τίτλο «Yield». Ο δίσκος αντιμετωπίστηκε με πολύ ενθουσιαστικές κριτικές με την κυκλοφορία του τον Φεβρουάριο του 1998, δεν είχε όμως και την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία. Οι Pearl Jam υποστήριξαν το άλμπουμ με μια μεγάλη περιοδεία σε αρένες το καλοκαίρι του 1998, κυκλοφορώντας το concert lp «Live On Two Legs» στο τέλος του χρόνου. Ο Jack Irons δε συμμετείχε σε αυτό λόγω προβλημάτων υγείας και αντικαταστάθηκε από το πρώην ντράμερ των Soundgarden Matt Cameron. To 1999, κυκλοφόρησαν με μεγάλη επιτυχία μια διασκευή στο παλιό κομμάτι του J.Frank Wilson «Last Kiss» , που τελικά έγινε μία από τις πιο μεγάλες ραδιοφωνικές επιτυχίες της μπάντας και κατέληξε χρυσό.

Το γκρουπ επέστρεψε το 2000 με το «Binaural» σε παραγωγή Tchad Blake. Προκειμένου να αποτρέψουν την κυκλοφορία πειρατικών εκδόσεων, οι Pearl Jam ηχογράφησαν την Ευρωπαϊκή και την Αμερικανική περιοδεία τους και κυκλοφόρησαν μια άνευ προηγουμένου σειρά από διπλά cds, το καθένα από τα οποία παρουσίαζε μια συναυλία.

Οι Pearl Jam κυκλοφόρησαν το πολυαναμενόμενο όγδοο studio album τους στις 2 Μαίου 2006. Το πρώτο single από το album "World Wide Suicide" έχει αρχίσει ήδη να ακούγεται στο ραδιόφωνο από τις 8 Μαρτίου, με επίσημη κυκλοφορία στις 14 Μαρτίου.
Το νέο album των Pearl Jam είναι το πρώτο studio album του συγκροτήματος εδώ και 4 χρόνια και το πρώτο τους για την J records.

Την παραγωγή και την μίξη του album έκαναν ο Adam Kasper και οι Pearl Jam στο Studio X στο Seattle. Ο Kasper είχε συμμετάσχει και στην παραγωγή του Riot Act το 2002.
Αναλυτική δισκογραφία


27/08/1991
Album:Ten

Once
Even Flow
Alive
Why Go
Black
Jeremy
Oceans
Porch
Garden
Deep
Release

19/10/1993
Album:Vs.

Go
Animal
Daughter
Glorified G
Dissident
W.M.A.
Blood
Rearviewmirror
Rats
Elderly Woman Behind The Counter In A Small Town
Leash
Indifference

6/12/1994
Album:Vitalogy

Last Exit
Spin The Black Circle
Not For You
Tremor Christ
Nothingman
Whipping
Pry, To
Corduroy
Bugs
www.musicheaven.gr-Μανώλης Πασχαλίδης
Η συνέχεια του άρθρου...

Πυξ Λαξ

Οι Πυξ Λαξ ήταν ελληνικό ροκ / εναλλακτικό συγκρότημα, που δημιουργήθηκε το 1989, εμφανίστηκε στη δισκογραφία το 1990, και διαλύθηκε το 2004 κλείνοντας την πορεία του με περιοδεία σε ολη την Ελλάδα. Τα βασικά μέλη του συγκροτήματος ήταν οι Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας και Μάνος Ξυδούς. Η υπόλοιπη μπάντα ήταν οι Γιώργος Γιαννόπουλος, Νίκος Γιαννάτος, Δήμητρα Καραμπεροπούλου, Άλκης Παπαδόπουλος, Βασίλης Σπυρόπουλος & Παναγιώτης Σπυρόπουλος, Δημήτρης Κανελλόπουλος.

Ο πρώτος τους δίσκος ονομαζόταν Τί άλλο να πεις πιο απλά και κυκλοφόρησε το 1990. Ένα χρόνο μετά εκδίδονται οι Ζόρικοι Καιροί, και 2 χρόνια αργότερα Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί. Από τον δίσκο αυτό και ύστερα, το συγκρότημα άρχισε να καθιερώνεται και να γίνεται όλο και περισσότερο γνωστό στο κοινό.

Επακολουθεί το άλμπουμ Για τους πρίγκιπες της δυτικής όχθης (1994) που γίνεται χρυσό, και το 1996 το Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες είναι το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος που γίνεται πλατινένιο. Το 1997 εκδίδονται δυο άλμπουμ (single + LP) σε συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα, το Νυχτερινός περίπατος στην Ιερά Οδό και η Ζωντανή ηχογράφηση στην Ιερά Οδό που έγιναν και αυτά πλατινένια. Παίξε παλιάτσο, τα τραγούδια σου τελειώνουν (1997), και η Στίλβη το 1998 είναι τα δυο επόμενα άλμπουμ το τελευταίο εκ των οποίων γίνεται πλατινένιο και περιέχει τραγούδια που μέχρι και σήμερα ακούγονται όπως τα γνωστά Μοναξιά μου όλα, Μια συνουσία μυστική, Έπαψες αγάπη να θυμίζεις, Senor. Ακολουθεί ένας διπλός δίσκος, με όνομα Υπάρχουν Χρυσόψαρα εδώ;, όπου στο πρώτο μέρος περιέχονται καινούργια κυρίως κομμάτια (Μέλυδρον, You get in love, Πίνακας, Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ), και στο δεύτερο ηχογραφήσεις παλιότερων επιτυχιών του συγκροτήματος από ζωντανές εμφανίσεις. Ο δίσκος ήταν και η μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία, καθώς έγινε τριπλά πλατινένιος. Λίγο μετά, ακολουθούν δυο cd singles - συνεργασίες με τον Λάκη Παπαδόπουλο (Νετρίνο) και με I. Muvrini & Sting (Ασ' την εικόνα να μιλάει).

Μετά από κάποια αποχή ώς συγκρότημα, επανέρχονται στη δισκογραφία το 2001 με Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά, ένα ακόμα διπλό album που γίνεται πλατινένιο. Ένα χρόνο αργότερα, κυκλοφορούν ένα cd με τις περισσότερες συνεργασίες τους, που ονομάζουν Από εδώ κι από κει.... Το 2003 κυκλοφορεί το νέο τους album Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών στο οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Eric Burdon (γνωστός από τους Animals), ο Gordon Gano (Violent Femmes), οι Marc Almond και Steve Wynn.

Το 2004 οι Πυξ Λαξ ανακοινώνουν πως θα διαλυθούν αφού προηγηθούν συναυλίες και ένας ακόμη ζωντανός δίσκος. Ο δίσκος ονομάστηκε Τέλος, και περιέχει όλα τα γνωστά τραγούδια τους με συμμετοχές καλλιτεχνών όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Βασίλης Καρράς, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, οι Όναρ, οι Domenica. Αυτό ήταν το τέλος των Πυξ Λαξ, που χαρακτηρίστηκαν ένα από τα πιο αξιόλογα ελληνικά συγκροτήματα των τελευταίων δεκαετιών.

Δισκογραφία

* Τί άλλο να πεις πιο απλά (1990)
* Ζόρικοι καιροί (1991)
* Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί (1993)
* Για τους πρίγκηπες της δυτικής όχθης (1994)
* Ο μπάμπουλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες (1996)
* Νυχτερινός περίπατος στην ιερά οδό (1997)
* Ζωντανή ηχογράφηση στην ιερά οδό (1997)
* Παίξε παλιάτσο τα τραγούδια σου τελειώνουν (1997)
* Πυξ Λαξ (1998)
* Στιλβη (1998)
* Άσε την εικόνα να μιλάει (1999)
* Νετρίνο (1999)
* Υπάρχουν Χρυσόψαρα Εδώ; (1999)
* Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά (2001)
* Από εδώ κι από κει (2002)
* Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών (2003)
* Τέλος (2004)


DVD

* Flamingo (2002)
* Σαν ένας πίνακας που έμεινε στη μέση (2003)
* Τέλος (2004)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η συνέχεια του άρθρου...

Madrugada

ονομάζεται στα Ισπανικά η χαραυγή, δηλαδή η ώρα πριν το πρώτο φως της ημέρας όπου ο ουρανός παίρνει μία βαθιά μπλε απόχρωση. Μάλλον αυτή την ώρα ονειρεύονται τέσσερα παιδιά από τη Νορβηγία όταν αντικρίζουν το Βόρειο Σέλας. Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό οξύμωρο με τους Madrugada. Τέσσερις rockers με ρίζες στην κιθαριστική παράδοση και τη μελωδικότητα πρέπει να είναι αθεράπευτα ονειροπόλοι για να επιζήσουν στην εποχή όπου οι δημόσιες σχέσεις και η τηλεόραση κατασκευάζουν pop φαινόμενα με ημερομηνία λήξεως.

Οι Madrugada μελοποιούν την ανθρώπινή μελαγχολία με τη βοήθεια του 60's rock, της ψυχεδέλειας των 80's, των blues, της country, της soul και του gospel. Ειδικά η μπάσα σπαραχτική φωνή του τραγουδιστή Silvert Hoyem χτυπάει χορδές που βρίσκονται στο κέντρο της καρδιάς και είναι καταλυτική στο μεστό ατμοσφαιρικό τους υβρίδιο. Η μουσική των Madrugada ταξιδεύει τον ακροατή σε μεγαλοπρεπή μπαρόκ παλάτια που στέκουν εγκαταλελειμμένα, μελοποιεί τη σιωπή μεταξύ δύο αποξενωμένων εραστών και σε παροτρύνει να ξαπλώσεις στο πιο πολυσύχναστο πεζοδρόμιο της πόλης σε ώρα αιχμής και να παρατηρείς την αγχωμένη υπερκινητικότητα.

Την μουσική αυτή τελειοποιούν oι Madrugada εδώ και επτά χρόνια, αναπτύσσοντας τις μελωδίες, τον ήχο και την ατμοσφαιρικότητα τους. Οι κιθαριστικές αντηχήσεις του Robert Buras δανείζονται στοιχεία από πρώιμα εφέ των sixties, ο ντράμερ Jon Lauvland Pettersen έχει το μοναδικό χάρισμα να εμφυσει μελωδία στα τύμπανα του, τα φωνητικά του Silvert Hoyem κατεδαφίζουν τείχη απάθειας με τον άμεσο αισθαντισμό τους ενώ οι στιβαρές μπασογραμμές του Frode Jacobsen θέτουν τα θεμέλια για το κομμάτι. Όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα ηχητικό τείχος που μπορεί να συγκριθεί με αντίστοιχα επιτεύγματα των Spiritualized και My Bloody Valentine. Η ικανότητα τους να εναλλάσουν τέμπο, να χτίσουν δυναμικές κορυφώσεις και η ηλεκτρική ένταση που περιβάλλει τις διαθέσεις τους κάνουν τη μουσική τους το πιο περιπετειώδες άκουσμα των τελευταίων ετών.

Η ιδιαίτερότητα των Madrugada έλαμψε στο ντεμπούτο album Industrial Silence (2000) που έφερε στο κατώφλι τους εμπορική εκτός από τη δεδομένη καλλιτεχνική επιτυχία. Η τελειοποίηση του ήχου τους όμως έγινε με το δεύτερο δίσκο τους The Nightly Disease που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2001 διατηρώντας την ακατέργαστη, βρώμικη χροιά τους πλαισιωμένη με πιο ώριμες και ευρηματικές ερμηνείες και ενορχηστρώσεις.

Τον Οκτώβριο του 2002 κυκλοφορούν την τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά τους, Grit, όπου το γκρουπ εξελίσσει τον ήχο του με πιο σκληρά στοιχεία, χωρίς να χάνει τον dark και ρομαντικό χαρακτήρα του.

Σε μία χώρα σαν την Ελλάδα που γέννησε την αρχαία τραγωδία και έχει λατρέψει το μελόδραμα του Nick Cave και των Tindersticks, ήταν αδύνατο να περάσει απαρατήρητο ένα σχήμα σαν τους Madrugada. Αντιθέτως ανήκει στα συγκροτήματα που το Ελληνικό κοινό αγκάλιασε αμέσως μόλις αντιλήφθηκε την ύπαρξη του και έχει ήδη σφυρηλατήσει έναν άρρηκτο δεσμό μαζί του. To Νορβηγικό κουαρτέτο όμως δεν είναι αποκλειστικά ελληνική υπόθεση, κι αυτό γιατί ανήκει στους παλιομοδίτες που πιστεύουν ότι πρέπει να αποδεικνύουν συνεχώς την αξία τους live. Στην καριέρα τους έχουν πείσει για την αξία τους με διαρκείς περιοδείες. Κάθε φορά που επιστρέφουν στις χώρες της Ευρώπης βρίσκουν το ποίμνιο τους διαρκώς διευρυμένο και τις εκδηλώσεις του κοινού όλο και πιο θερμές.
Πηγή:Ποπ+Ροκ Magazine

Η συνέχεια του άρθρου...

Pink Floyd

Οι Pink Floyd είναι ένα βρετανικό μουσικό συγκρότημα που έχει γράψει ιστορία στον χώρο της ροκ μουσικής. Έχουν ξεχωρίσει τόσο για τις πρωτοποριακές για την εποχή συνθέσεις τους, όσο και για τους νεωτεριστικούς και συγκινησιακά φορτισμένους στίχους τους, τα ευφάνταστα εξώφυλλά τους, τις πειραματικές ενορχηστρώσεις και ηχογραφήσεις και τις θεαματικές συναυλίες τους. Υπολογίζεται ότι το συγκρότημα έχει πουλήσει γύρω στα 73,5 εκ άλμπουμ στις Η.Π.Α. και πάνω από 200 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως και συγκαταλέγεται έτσι στις πιο επιτυχημένες εμπορικά ροκ μπάντες.
Μέχρι το τέλος της δεκαετία του '60 οι Pink Floyd έχαιραν μίας σχετικής επιτυχίας, ως ψυχεδελική μπάντα με ηγέτη τον Syd Barrett. Η ασταθής συμπεριφορά του Barrett -οφειλόμενη σε αλόγιστη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών- ανάγκασε τους υπόλοιπους να τον αντικαταστήσουν με τον κιθαρίστα David Gilmour. Το 1973 το συγκρότημα γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τον δίσκο The Dark Side of the Moon και συνέχισε να απολαμβάνει της αποδοχής του κοινού μέχρι και τη μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία The Wall. Επίσης, μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό είχαν και τα άλμπουμ Wish You Were Here (1975), το οποίο ήταν απόλυτα αφιερωμένο στον ιδρυτή του συγκροτήματος Σιντ Μπάρετ, αλλά και το Animals (1977). Το 1985 (λίγο μετά τον δίσκο The Final Cut) ο μπασίστας και τραγουδιστής του γκρουπ Roger Waters αποχώρησε από το συγκρότημα και κυνήγησε δικαστικά τους υπόλοιπους όταν αυτοί συνέχισαν τους δίσκους και τις συναυλίες διατηρώντας το όνομα Pink Floyd. Τελικά επήλθε εξωδικαστικός συμβιβασμός ο οποίος τους επέτρεψε χρήση του ονόματος και των περισσοτέρων τραγουδιών.Το 1987 οι Pink Floyd χωρίς τον Waters πια,δηλαδή οι D.Gilmour , N.Mason και R.Wright,επιστρέφουν δισκογραφικά με τον δίσκο A Momentary Lapse Of Reason , και αρχίζουν περιοδείες παγκοσμίως που είχαν πραγματικά σημαντική αποδοχή από τον κοινό τους.Το δισκογραφικά κύκνιο άσμα του συγκροτήματος έρχεται το 1994 με το The Division Bell,δίσκος που γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία και τραγουδήθηκε μεταξύ άλλων στην μετέπειτα σειρά περιοδειών η οποία είχε ως αποτέλεσμα και την μαγνητοσκόπηση ενός μουσικού DVD,ονόματος Pulse από τις συναυλίες που έδωσε το συγκρότημα στο Ερλς Κόρτ (Earls Court) του Λονδίνου το 1994.

Έντεκα χρόνια μετά, το συγκρότημα επανενώθηκε (δηλαδή επέστρεψε προσωρινά ο Waters) στη μεγαλύτερη σε όγκο συναυλία των Pink Floyd που έγινε στο Λονδίνο στις 2 Ιουλίου 2005 (London Live 8 concert). Σε συνέντευξη του στις 2 Φεβρουαρίου του 2006 στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica, ο Gilmour δήλωσε ότι το γκρουπ δεν θα ξανακυκλοφορήσει νέο υλικό παρόλο που ορισμένοι από τα μέλη του σκοπεύουν να ακολουθήσουν σόλο πορεία ή ακόμα και να συνεργαστούν μεταξύ τους σε επόμενες δουλειές τους. Από τότε ο Roger Waters (συνήθως μαζί με τον Nick Mason) και ο David Gilmour (με τον Richard Wright) περιοδεύουν ξεχωριστά παίζοντας τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, αλλά κυρίως επανεκτελώντας τα ιστορικά τραγούδια που δημιούργησαν ως συγκρότημα. Η πιθανότητα άλλης επανένωσης δεν είχε αποκλειστεί ούτε από τον Mason ούτε τον Gilmour, ωστόσο κάτι τέτοιο κατέστη αμφίβολο με τον θάνατο του Richard Wright από καρκίνο στις 15 Σεπτεμβρίου 2008.

Δισκογραφία
5 Αυγούστου, 1967 The Piper At The Gates Of Dawn
29 Ιουνίου, 1968 A Saucerful Of Secrets
27 Ιουλίου, 1969 Music From The Film More
25 Οκτωβρίου, 1969 Ummagumma
10 Οκτωβρίου, 1970 Atom Heart Mother
30 Οκτωβρίου, 1971 Meddle
3 Ιουνίου, 1972 Obscured By Clouds
23 Μαρτίου, 1973 The Dark Side Of The Moon
15 Ιανουαρίου, 1975 Wish You Were Here
23 Ιανουαρίου, 1977 Animals
30 Νοεμβρίου, 1979 The Wall
23 Μαρτίου, 1983 The Final Cut
7 Σεπτεμβρίου, 1987 A Momentary Lapse Of Reason
22 Νοεμβρίου, 1988 Delicate Sound Of Thunder
30 Μαρτίου, 1994 The Division Bell
Επίσημα μέλη των Pink Floyd

* Syd Barrett (1964-1968)
* David Gilmour (1968-σήμερα)
* Bob Klose (1964-1965)
* Nick Mason (1964-σήμερα)
* Roger Waters (1964-1985)
* Richard Wright (1964-1981, 1987-2008)
Πηγή:el.wikipedia.org
Η συνέχεια του άρθρου...

Διαθέσιμο προς download είναι το νέο single των Placebo “Battle For The Sun”,

μέσα από το επερχόμενο ομώνυμο άλμπουμ τους. Το τραγούδι βρίσκεται στο επίσημο site του γκρουπ και μπορείτε να το κατεβάσετε εντελώς δωρεάν. Το άλμπουμ, κυκλοφορεί στις 8 Ιουνίου...

Το single έκανε πρεμιέρα στις 17/3 , στο BBC Radio 1 και διατίθεται στο http://www.placeboworld.co.uk/.
Η συνέχεια του άρθρου...

Αυτή τη στιγμή ακούτε...

Back to TOP